نـــــــرجس خاتــــون

ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی است برای پی بردن به اسرار عالم،باید به همان مقدار غذایی که نیروی انسان را تامین کند بسنده کرد،هیچ کس با پر خوری به جایی نمی رسد،در تعبیرات اخلاقی اسلام آمده که :انسان هیچ ظرفی را به بدی ظرف شکم پر نکرده است ،شکم که پر شدراه فهم مسدود می شود،انسان پرخور هرگز چیز فهم نیست وهرگز به اسرار وباطن عالم پی نخواهد برد.

شکمپارگی ،بی ارادگی وخمودی می آوردورعایت اعتدال در خوردن ،سلامتی ،طول عمرونورانیت دل می بخشد.خ.ردن بیش از حد ،هم روح را سرگرم می کندتا غذای زاید،هضم شودوهم بدن را به سوخت وساز بیشتری وادار می سازدوسرانجام انسان را زودتر از موعداز پا در می آورد،نوعا انسانهای پرخور ،عمر طولانی ندارند

در حالات امام علی (علیه السلام)نقل شده که حضرت روزی به باغبانش فرمود :غذایی داری؟عرض کرد:غذای ساده ای دارم که شایسته شما نیست ،از کدوی بی روغن غذایی تهیه کرده ام فرمود:حاضرکن!حضرت دستها را شست وآن غذارا میل فرمودسپس به شکم خود اشاره کردوگفت :شکمی که با اولین غذای ساده سیرمی شود!بدا به حال کسی که شکم او را به آتش ببرد.

مشاهده شده در حکمت عبادات اثر آیت الله جوادی آملی ص 124-128